Joop ging naar de fysio en ik wandelde ondertussen ruim 7km vanmorgen. Bijzonder aan mijn wandeling vond ik wel dat ik helemaal niemand tegenkwam.
Ok, toen ik nog in het dorp was één bekende waar ik even een praatje mee maakte, maar daarna niemand meer, zelfs geen auto's. Een fietser die mij niet passeerde en een wandelaar met een hond op een andere weg in de verte en toen ik bijna weer bij het dorp was een kerende vrachtwagen op de kruising voor mij. Oja en een stel met hondjes terugkerend op de Achterweg, zodat ze mij ook niet passeerden.
De vakanties zijn voorbij, nu kan het eiland weer wat in balans komen tot de feestdagen.
Vanmiddag gingen we samen naar de kapper, ik was eerst aan de beurt en toen Joop geknipt werd deed ik ondertussen wat boodschappen, maar ja boodschappen doen in een dorp waar je veertig jaar woonde betekent meestal wel dat je bekenden tegenkomt, zeker nu het ook in die winkel weer wat rustiger wordt. Gezellig.
Verder ben ik wel uitgekletst over mijn gebit hoor. Je hoeft niet meer te happen, er wordt een 3D print van het oude gemaakt en daarvan weer een afdruk, het is allemaal veel eenvoudiger. Kijk hier.
Omdat ik zo ontzettend blij ben met mijn nieuwe tanden, wil ik het graag nog één keer vertellen, het is voor mij ook een soort van verwerkingsproces, want het viel niet mee allemaal. Dank zij, tandarts Poldermans, waar menig kind van Schouwen Duiveland een trauma van heeft over gehouden. Volle wachtkamers, uren wachten na schooltijd, gaatjes boren, tien keer terugkomen.... zoiets.
Zwanger zijn en alles laten trekken omdat die lul (Poldermans) dat nodig vond! Maanden na de geboorte van je tweede kind (eind 1969) eindelijk een noodgebit, op de wonden van je als laatst getrokken voortanden!
Tobben, niet goed kunnen kauwen, een los zittend gebit maar je deed het er maar mee, met kleefpasta lukte het wel de boel wat op zijn plaats te houden, maar dat is vies!!
Ik weet niet eens meer of ik in die tussentijd nog een ander gebit kreeg, dat kan bijna niet anders, maar dan was ik daar zeker ook niet gelukkig mee, ik was mezelf niet/nooit als ik in de spiegel keek.
In 1996 (ja 25 jaar later) bezocht ik een tandarts in Zierikzee waar iedereen veel lof over sprak, hij keek eens en hij zei: "jij moet een afspraak maken met de kaakchirug, je bent 'dental cripple' en ik kreeg een verwijsbrief.
Dat deed ik en dat hele verhaal staat hier, over de implantaten die ik kreeg.
Na de operaties kwam ik terecht bij tandarts Roos, die orthopedisch tandarts in het ziekenhuis was, wat een lieve aardige man en ik kreeg mijn eerste klikgebit, wat was ik blij! Eerst alleen de onderkant dus en daarna, na een jaar nadenken ook nog de bovenkant! Met alweer een nieuw gebit! Daar deed ik mee tot 2015, daar deed ik hier al verslag verslag van en omdat ik zo heel blij was met dat gebit, ik was eindelijk weer mezelf, liet ik nu nog een keer een nieuwe maken, omdat het niet sterk was, er waren al drie tanden uitgevallen en na nog een andere reparatie, heb ik nu deze nieuwe!! Ander materiaal en supersterk is me beloofd.
Tandarts Roos was inmiddels niet meer te vinden, dus ik waagde een poging rechtstreeks naar degenen te stappen die de laatste gebitten gemaakt hadden, ik had alles bewaard schroefjes en knoppen en oude gebitten, ik stond ook gewoon in het klantenbestand en natuurlijk konden ze dat.
Wat een verhaal hè, niet lezen als je geen zin hebt, maar ik vertel morgen nog over hoe het gemaakt is, want dat is ook weer nieuw!
"Dental cripple" is een informele term die door tandartsen wordt gebruikt om iemand te beschrijven met ernstige tandproblemen die hun levenskwaliteit negatief beïnvloeden, waardoor ze bijvoorbeeld moeite hebben met eten, zich terugtrekken uit sociale situaties of problemen ondervinden bij het vinden van een baan.
Alleen vanmiddag gewandeld, best fris alweer met de stevige wind, maar wel heel lekker een rondje Goudmijnweg, van 8km en daar hield ik het bij.
Dan moet je mijn zuster eens zien, die wandelt elke week zo'n 100km samen met haar zoon op haar 84ste!! Ze slijt geloof ik wel heel erg want ze wordt steeds kleiner.
We zaten al een hele tijd te praten gisteren, maar het schijnt dus echt niet op te vallen. Ja toen ik het vroeg en breeduit lachte, werd het duidelijk! Ze vond al dat ik er zo goed uitzag...
Ik ging er in augustus al twee keer voor naar Vlissingen, maar vertelde aan niemand iets, er kwam een verbouwing tussendoor anders had ik het al een maand eerder gehad, maar nu eindelijk al ruim een week.
En ik maar wachten op de complimenten.... die uitblijven, wel een goed teken natuurlijk want opvallen doet het dus niet, maar toch ben ik er zo heel blij mee, zien jullie wat?
Deze foto's maakte ik eergisteren nog voor de storm, de bomen op de Veerdijk in de hoop dat ze na Benjamin ook nog overeind zouden staan en dat doen ze!!
Geen zin om in de regen te wandelen vanmorgen, want daar zag het wel naar uit, dus we reden eens naar Janny en Freek om de koffie. Gelukkig was de auto waterdicht en wisten de ruitenwissers van plezier niet van ophouden met wissen, ik kreeg ze niet meer stil, waardoor ze zo akeig gingen piepen als het niet echt nodig meer was. Op de terug weg deden ze weer gewoon, ik weet nu ook weer hoe ik ze gewoon uit kan zetten...
Het was gezellig in Numansdorp en we waren op tijd weer thuis, zodat ik vanmiddag nog een droog wandelingetje kon maken.
Dan doen we het nu maar met de foto's van gisteren, toen Benjamin nog onderweg was en ik genoot van een rustig ochtendrondje.
Vanmorgen nog wel een stevige bries, maar zo te zien was in Zonnemaire alles overeind gebleven
Vanmiddag fietste ik naar Zierikzee en op een open stuk met flinke zijwind kneep ik hem toch even, het leek wel of hij even boos werd toen ik daar fietste, maar gelukkig bleef ik overeind.
Meestal staat er nog wel een voorbeeld open van wat ik wil posten, maar dat had ik al afgesloten en op publiceren gedrukt, nog even iets verbeteren en ik drukte op 'edit' dacht ik, maar het was het knopje ernaast, 'post verwijderen' en hoppa, alles leeg.
Er waren tijden dat ik dan alles overnieuw ging doen, maar gelukkig heb ik die drang allang niet meer. Ik ben weer lekker aan het kleuren.
HELP!
STAAT MIJN POST BIJ IEMAND IN DE READER? WIL JE ME DAT DAN STUREN!! MAILEN!! INFO@RIAVANFELIUS.NL
IK HAD HEM AL GEPOST EN HEB HEM GEWIST!!! PERONGELUK!!
ZO STOM!
Alweer geen ochtendrondje, het schiet er een beetje bij in. Vanmorgen moest de auto voor een beurtje naar Brouwershaven, Joop doet dat dan en blijft gewoon wachten tot hij klaar is, ik help dan met de deuren als hij weggaat dat is gewoon handiger en daarna kan ik best gaan lopen, maar nu deed ik weer andere dingen zoals een bed verschonen en de wasmachine aan, zulke dingen.
Vanmiddag bracht ik mijn nieuwe Meindls terug naar de winkel, de hakken slijten nu al af zodat er losse deeltjes zijn, ik heb ze sinds 4 september, dus daar klopt iets niet. Maar ja, nu heb ik alleen nog de oude, plus mijn andere nieuwe waar ik ook wel op kan wandelen natuurlijk, maar daar tob ik nog een beetje mee vanwege de zooltjes, dus daar deed ik nu de zooltjes in die ik bij de Meindls gebruikte en dat ging prima tijdens het rondje dat ik daarna nog deed.
Gisteravond kreeg ik plots een berichtje of ik me in wilde schrijven voor de Westvoorne Kunstroute 2026 , want ze wilden me er graag bij hebben! Joehoe!! De dip was er al en dan komt zoiets wel heel fijn binnen, ik wil wel hoor en heb me gelijk al aangemeld.
De kunstroute vindt plaats op 26, 27 en 28 juni 2026 in de voormalige gemeente Westvoorne, dus zet het maar vast in de agenda. hopelijk leef ik dan nog, want als je het één somber in ziet, lukt dat met het ander ook wel.
Eind van de middag weer een rondje, net als gister, de ochtendrondjes schieten er een beetje bij in , maar 's middags is het ook mooi, zeker de luchten met deze dagen.
Er kwam wel weer een bui aan, maar die schoof op een paar druppels na voorbij.
En kijk wie daar loopt in de verte! Dat wist ik toen nog niet, maar even later liepen we samen naar het dorp en vroeg ik gelijk maar of hij misschien volgend jaar met het ophangen van de tekeningen....
|
Toon berichten 1-8 van 8271 |
Volgende Pagina »
